Taniec współczesny – Kolebka

Taniec współczesny – nazywany również modern czy contemporary. Powstał na przestrzeni XIX i XX wieku, a jego korzenie utkwione są w niczym innym, niż w balecie. Przez łamanie wszelkich zasad związanych z jego “rodzicielem” nie jest tak pragmatyczny, a tancerzom pozwala na większy luz i swobodę w wykonywanych ruchach. Oprócz powiązania z baletem można w nim zauważyć również elementy tańca nowoczesnego, towarzyskiego czy jazzowego. Pojawiają się również elementy akrobatyki. Pierwsze choreografie tańca współczesnego plasuje się na początek lat 90 w Stanach Zjednoczonych i Europie.

Można wyróżnić następujących prekursorów tańca współczesnego:

• Isadora Duncan – urodzona ok. 1877 roku w San Francisco Amerykańska tancerka, którą berlińska prasa opisywała w następujący sposób „Lekka jak tchnienie, szybka jak fala, lotna i zwiewna”. Swoją sławę zdobyła na deskach europejskich teatrów. Jej charakterystyczność podkreślała grecka tunika oraz rozpuszczone włosy, w które wpinała czerwone kwiaty. Tunika Isadory Duncan z pewnością pozwalała jej wykonywać swobodne ruchy podczas jej wirtuozerii. Każdy tancerz powinien mieć unikatowy ubiór, aby nadać sobie rozpoznawalność i unikatowość.
• Ruth St. Denis – wykształcona tancerka urodzona ok.1879 roku w New Jersey. Nazywano ją „Pierwszą damą amerykańskiego tańca”. 
• Martha Graham – jedna z najważniejszych postaci w gronie prekursorów tańca współczesnego. Pochodziła z Allegheny (obecnie część miasta Pittsburgh w Stanach Zjednoczonych)

Niektórzy tancerze twierdzą, że jest to ich sposób życia i pozwala im wyrazić siebie poprzez ekspresję na parkiecie. Mają pełną swobodę ruchów, przez co mogą pozwolić sobie na pewną spontaniczność podczas tańca, co jest praktycznie niemożliwe (lub po prostu nie wychodzi) w innych odmianach tańca. Dużą wagę kładzie się na takie elementy jak oddech, ciężar ciała czy grawitację, choć oczywiście najważniejsze jest serce, które tancerz wkłada w wykonywaną przez siebie sztukę.

Podstawowymi figurami baletu, które mają kluczowe zastosowanie w tańcu współczesnym to m.in.:

• plie – ćwiczenie na drążku. Głównymi zadaniami są rozgrzanie stawów oraz przygotowanie mięśni nóg do wysiłku,
• grand pile,
• pique – jest to pozycja tańca baletowego. Polega na staniu na końcu palców, bez jednoczesnego uginania kolan.
• fouette – obroty na palcach, podczas których za pracująca noga “zawija się” wokół łydki podczas obrotu.

Tancerz lub tancerka decydujący się na ukierunkowanie swojego hobby przez emocje, które wyraża na parkiecie mogą śmiało decydować się na angaż w rolach filmowych. Czego potwierdzeniem są na przykład aktorzy, grający w kolejnych częściach serii Step Up. Powinien być suplementem do innych technika jak np. Hip-Hop. Wszechstronność tancerzy ma szczególne znaczenie w ich końcowym sukcesie i w ogólnie pojętym rozwoju.